تأثیر روش تمرین درمانی و ارگونومیک مبتنی بر فضای مجازی بر روی کاربران رایانه مبتلا به کمردرد

مقدمه: کمردرد یکی از شایع ترین آسیب های مرتبط با محیط کار می باشد که در سال های اخیر با وجود به کارگیری روش های درمانی حضوری، روش های مبتنی بر تکنولوژی های جدید برای آن معرفی نشده است. بنابراین هدف این پژوهش، مقایسه تأثیر دو روش تمرین درمانی و ارگونومیک مبتنی بر فضای مجازی بر روی کاربران رایانه مبتلا به کمردرد بود. مواد و روش ها: در پژوهش نیمه تجربی حاضر تعداد 150 بیمار مبتلا به کمردرد، به صورت تصادفی در دو گروه شاهد (ارگونومیک) و آزمایش (ترکیبی شامل تمرین درمانی و ارگونومیک) قرار گرفتند. هر دو گروه، درمان خود را از طریق فضای مجازی دریافت نمودند. گروه شاهد، از طریق مداخله های درمانی ارگونومیک و گروه آزمایش علاوه بر مداخله های درمانی ارگونومیک، به تمرین درمانی نیز پرداخت. میزان درد و ناتوانی از طریق پرسش نامه اصلاح شده nordic قبل و بعد از سه ماه مداخله مورد ارزیابی قرار گرفت. جهت تحلیل یافته ها از آزمون 2 c استفاده گردید. یافته ها: درد کمر در افراد مبتلا به ناهنجاری کمر در گروه آزمایش نسبت به گروه شاهد در ارزیابی 12 ماهه و 7 روز بعد از آن به طور معنی داری کاهش یافت (05/0 > p). نتیجه گیری: استفاده از روش تمرین درمانی و ارگونومیک مبتنی بر فضای مجازی موجب بهبود کمردرد مزمن در کاربران رایانه می شود، بنابراین انجام این نوع از تمرینات توصیه می گردد.